Klub Fanów Dobrych Filmów 53

Zapraszamy wszystkich, dorosłych miłośników X Muzy.

W ramach Klubu, wieczorową porą, można obejrzeć największe dzieła światowej kinematografii, a także filmy poruszające niejednokrotnie bardzo trudne tematy, porozmawiać o nich, podzielić się swoimi odczuciami i przemyśleniami w przyjaznej i kulturalnej atmosferze.

Naszą pięćdziesiątą trzecią propozycją w ramach cyklu będzie oniryczna opowieść na styku włoskiego neorealizmu i realizmu magicznego, opowiadająca historię nieznającego ironii, występku ani fałszu, młodego chłopaka, który jest wcieleniem najszlachetniejszej dobroci, przez wszystkich uznawanej jednak za zwykłą głupotę - "Szczęśliwy Lazzaro"!

Fabuła filmu koncentruje się wokół spotkania Lazzaro (Adriano Tardiolo), chłopaka tak poczciwego, że często brany jest za pomyleńca, z pięknoduchem Tancredim (Luca Chikovani / Tommaso Ragno), młodym szlachcicem o nad wyraz wybujałej wyobraźni. Życie ich obu w odizolowanej, zapomnianej przez Boga i ludzi, sycylijskiej wiosce pasterskiej Inviolata toczy się pod dyktando okropnej markizy Alfonsiny de Luny (Nicoletta Braschi), królowej imperium tytoniowego i zarazem matki Tancrediego. Lojalna więź między młodymi mężczyznami zostaje przypieczętowana, kiedy Tancredi prosi Lazzaro, aby ten pomógł mu zorganizować własne porwanie. Ten dziwny i nieprawdopodobny sojusz jest objawieniem dla Lazzaro i owocuje przyjaźnią tak cenną, że bohater będzie nawet podróżować w czasie i przestrzeni w poszukiwaniu Tancrediego. Pierwszy raz w życiu Lazzaro trafi także do wielkiego miasta...

Oficjalny, polski zwiastun filmu

Szczęśliwy Lazzaro to film, który porusza wiele strun, gra na całej gamie emocji, ale wszystkie one są niezwykle subtelne. Oglądaniu historii tytułowego bohatera towarzyszy odczucie przebywania w świecie wypełnionym półtonami, szmerami, pełnym dyskretnych akordowych brzmień. (...)

Symboliczno-alegoryczna wymowa filmu ciąży w kierunku społecznej krytyki kapitalizmu, a na pewno jest „kijem wsadzonym w mrowisko”. Zamiast jednoznaczności dydaktycznego przesłania, mamy do czynienia ze zniuansowaną diagnozą współczesnego świata, który mimo cywilizacyjnego rozwoju niewiele się zmienił. (...)

Wiele elementów pojawiających się w filmie przeczy logice i naturze, a jednak w świecie przedstawionym dzieła stanowią one komponenty codzienności i nie są traktowane jako kuriozalne. Jednocześnie w obrazie obecne są groteska i komizm, absurd i makabra, a także wszystko to, co zaskakujące i nieprzewidywalne. (...) Świat przedstawiony Szczęśliwego Lazzaro balansuje dyskretnie między urojeniem i fikcją a twardym i brutalnym realizmem. Jeśli film traci kontakt z rzeczywistością, to dzieje się to tylko po to, by powiedzieć o niej bolesną prawdę. Ta umiejętność wydaje się bezcenna w naszych czasach, kiedy to wiele osób światy wirtualne traktuje jako jedyną znaną sobie rzeczywistość, a magia, baśniowość i wszystko co irrealne wyszło dawno z mody.

fragmenty recenzji Kamili Żyto, EdukacjaFilmowa.pl