Klub Fanów Dobrych Filmów 35

Zapraszamy wszystkich, dorosłych miłośników X Muzy.

W ramach Klubu, wieczorową porą, można obejrzeć największe dzieła światowej kinematografii, a także filmy poruszające niejednokrotnie bardzo trudne tematy, porozmawiać o nich, podzielić się swoimi odczuciami i przemyśleniami w przyjaznej i kulturalnej atmosferze.

Naszą trzydziestą piątą propozycją w ramach cyklu będzie baśń dla dorosłych, której akcja rozgrywa się u szczytu zimnej wojny, w Stanach Zjednoczonych około roku 1962 ‐ "Kształt wody"!

Elisa (nominowana do Oscara Sally Hawkins) nie miała łatwego życia. Jest sierotą, która nigdy nie poznała swoich rodziców. Jest niema, co oznacza, że automatycznie skazywana na bycie gorszą. W świecie, w którym żeby coś osiągnąć, trzeba przepychać się łokciami, jest skazana na życie z miesiąca na miesiąc i usługiwanie bardziej przebojowym ludziom. Wiedzie monotonną, samotną egzystencję, a całą noc pracuje jako sprzątaczka w pilnie strzeżonym, sekretnym laboratorium rządowym. Jedynym przyjacielem wyobcowanej dziewczyny jest sąsiad Giles (Richard Jenkins), niespełniony malarz.

Elisa ma jednak coś, czego inni nie mają: ogromną empatię i jeszcze większą wyobraźnię. Cechy te przydadzą jej się pewnego dnia, w którym jej życie zmieni się na zawsze. Wraz z koleżanką z pracy, Zeldą (nagrodzona Oscarem Octavia Spencer), odkrywa, że w laboratorium przeprowadzany jest otoczony ścisłą tajemnicą eksperyment, który zaważyć może na przyszłych losach świata. W budynku więziony przez wojsko jest stwór rodem z hollywoodzkich horrorów. Gdy jednak Elisa zaczyna mu się przyglądać i go poznawać, uświadamia sobie, że to nie żadna bestia, lecz wrażliwa i krucha istota, która została już w dniu urodzenia skazana na życie w cierpieniu w świecie ludzi...

Oficjalny zwiastun filmu

O najnowszym dziele Meksykanina na całym świecie napisano i powiedziano już wiele. Entuzjastycznym recenzjom – uznającym baśniową opowieść o miłości, która nie zważa na odmienności i trudności, za jak dotąd najlepszy i najbardziej wzruszający film del Toro – towarzyszyły głosy przeciwne, oskarżenia o pretensjonalność i kicz. (...) Jak zwykle, każdy w tekście kultury zobaczy to, co chce zobaczyć, a owa ożywiona dyskusja zdaje się najlepiej świadczyć o tym, że mamy do czynienia z dziełem nietuzinkowym, wobec którego trudno przejść obojętnie. To samo można zresztą powiedzieć o innych filmach del Toro, którego albo się kocha, albo… kocha nienawidzić.

Reżyser Kształtu wody to bez wątpienia jeden z najbardziej interesujących współczesnych twórców kina. Obdarzony niezwykłą wyobraźnią artysta, wielbiciel i kolekcjoner niezwykłości (...), fan klasycznych horrorów i filmów grozy. Sam jest do pewnego stopnia osobliwością w świecie kina, twórcą odważnie łączącym w swych eklektycznych dziełach sztukę wysoką z kulturą popularną. Swoje wysmakowane plastycznie i starannie dopracowane filmy tworzy na podstawie pomysłów, które dojrzewają latami, często rezygnując z obrazów generowanych komputerowo (CGI) i dając prymat technikom bardziej klasycznym, efektom mechanicznym, rekwizytom czy charakteryzacji (jedynie tam, gdzie to niezbędne uzupełniając je technikami cyfrowymi). Także niezwykłe postacie z jego filmów to nie wytwory komputera czy  postacie ożywione dzięki motion capture, a dzieła artystów na czele z rzeźbiarzem Mikiem Hillem i aktorem Dougiem Jonesem, który od lat wciela się w role dziwacznych stworów z filmów del Toro (...)

Kształt wody to także opowieść o samym kinie i jego magii – osadzona na początku lat 60., a więc w czasie, gdy coraz większą konkurencję dla dużego ekranu zaczyna stanowić mały ekran, czyli telewizja. (...) Od pierwszych ujęć film del Toro niesie ze sobą przekaz mówiący o tym, że sztuka ruchomych obrazów pozwala nam, widzom, zagłębić się w niezwykłe historie, a artystom kreować fantastyczne światy i postacie, znakomicie tworzyć iluzje.

fragmenty recenzji Jadwigi Mostowskiej ze strony EdukacjaFilmowa.pl